Wandelroute aan de Meetjeslandse Dodendraad

Hier liep de Dodendraad. Van het Zoute tot Maastricht werd de Belgisch-Nederlandse grens strikt afgebakend. We werkten een wandelroute (10,5 km) uit in en om de voormalige Boekhoutse vissershaven over de grens heen. Onderweg ziet u de sporen van de Eerste Wereldoorlog én van de Boekhoutse haven, een strategisch belangrijke plek.

Download de route hier

Nederland was neutraal en België was in oorlog met Duitsland. Om het smokkelen van wapens, levensmiddelen en informatie tegen te gaan sloot de bezetter de grens af met een gigantische elektrische draad, gevoed met elektriciteit in Zelzate geproduceerd. We starten aan eetcafé 't Spoor. Het is misschien ook verstandig de auto te parkeren in Boekhoutedorp  op een kleine kilometer van het voorlaatste knooppuntnummer 50 alvorens je het startpunt passeert. Een terug aan de 50 wandel je dan naar links via 't Meuleken terug naar het dorp.

Kanaal van Zelzate

Van 't Spoor wandelen we naar de Noorddijk waar we eerst het brugje over een stroompje van de Isabellapolder nemen om dan haaks richting Leopoldskanaal te wandelen en de Baileybrug over te steken. Het Leopoldskanaal of 'kanaal van Zelzate' eindigt hier in de polder, maar ooit vatten kanaalbouwers het idee om met dit kanaal Heist en de Gentse haven te verbinden. Het is er nooit van gekomen en het is hydraulisch ook bijna onmogelijk om het zeewater dan buiten te houden.

Slag om Walcheren, WOII

De Baileybrug op deze plek herinnert ons aan een andere oorlog, het einde van de Tweede Wereldoorlog, toen de Canadezen de brug er legden om snel richting Westerschelde te kunnen oprukken bij de Bevrijding en de Slag om Walcheren. We wandelen aan de zuidkant van het Leopoldskkanaal en aan knooppunt 51 nemen we de noordzijde om naar de grens te stappen. 

Elektrocutie

Hier komen we aan de grens, en aan de Isabellavaart, de waterader van het dorp dat tegenwoordig water levert aan het waterbekken van de Braakman, in Nederland. Jawel, tegenwoordig verkopen de Belgen hun water aan de Zeeuwen. Dat gebeurt hier in het gemaal. Aan de andere kant van de straat is het kunstwerk van  Wesley Meuris uit Mortsel te zien. De rij palen met witte 'zwevende' ringen die de elektriciteit, het gevaar en de geest van de mensen suggereren die er door elektrocutie overleden zijn. 

Glorierijke havengeschiedenis

Na het passeren van het kunstwerk zijn we in Nederland. Het pad brengt ons naar de grote baan (Dijkmeesterweg) en na tweehonder meter moeten we een hekje over om op de dijk van de Bouchauterhaven terecht te komen, de laatste Boekhoutse haven die conform een afspraak altijd in het Nederlandse Philippine heeft gelegen. Volgens de legende werden in deze kom de beste mosselen ter wereld gekweekt. Van hieruit voeren de Boekhoutenaren richting Honte (Westerschelde) en Noordzee om, vooral garnalen, lekkers uit de zee te halen. In 1952 ging de haven definitief dicht, wegen verzanding. Rond 2010 stopten de laatste 2 Boekhoutse vissers die nog actief waren in Breskens en Terneuzen. Nu lopen hier koeien.

De rol van de haven tijdens de oorlogen

In de periode dat de Dodendraad het grensgebied in tweeën splijtte, tijdens WOI, was het havengebied en een geheim tunneltje aan de Olmendijk ideaal smokkelgebied. En ook tijdens de volgende oorlog en toen er in beiede landen heel andere boterprijzen courant waren, was dit de plek om illegaal aan handel te doen. De haven is door beide oorlogen verwaarloosd en daarom uiteindelijk verzand. Maar de lokale inwoners en het verzet hebben de haven wel ingezet in hun strijd tegen de Duitse bezetter. In het Bezoekerscentrum Boekhoute en in de kerk van Boekhoute vind je daar informatie over. Vooral het verhaal van Gabriëlle Petit die langs hier zou geopereerd hebben en de sterke Boekhoutse vrouwen die informatie doorspeelden blijft aan de ribben plakken.